بغض

 بــغــض؛لعنتی چند ساله تو وجودمه ،انگاری یه مریضیه هر کاری می کنم خوب بشم نمیشه  شب و روز رو ازم گرفته .سرمم همیشه پایینه ....شرمم میاد کسی بودنه اینقدر غمگینم و بغض دارم....همیشه توی اوج خنده دار ترین خنده هام باز هم بغضم میگیره ...نه به عشق ربط داره ...نه به تنهایی..!!!! اونقدر بغض دارم که حتی سر کلاس وقتی استاد ازم سوال میپرسه فقط بهش نگاه میکنم و سرمو تکون میدم.همه فک میکنن دیوونه ام ولی نه ....! کسی از دل کسی خبر نداره...داره.؟! کسی نمیدونه چی دارم می کشم ؟! شاید باید بکشم ...ولی با کشیدنم فایده نداره ....هرچقدرهم بکشم ...میگذره...نمیدونم چرا اینا رو اینجا میگم شاید جایی دیگه ایی رو ندارم واسه گفتنش.....

میدونید مثل اون بی گناهی شدم

که رفتم پای چوبه دارم ولی دارم زدن

بعد از اون توی دلم نیمه شبهام چیزی جز غم نیست

حسرتش مونده رو دلم واسه غمهام هم مرحمی نیست

اونقدر تنها شدم کسی سراغم نمیاد خبری بگیره

این بغض لعنتیم هم داره جوونیمو ازم میگیره

تـــذکـر»نوشته هام مسخره هستن اما واسه من عزیزن چون تمام حالات روحی من از نوشته هام توی همون لحظه رو بیان میکنن...حروم زاده هایی که زائیده ذهن بیمارم هستن ...ولی اگه نظری یا انتقادی دارید که توی ادبیاتم تاثیر خوبی داره ممنون میشم کمکم کنید.

دست نوشته های شبانم ساعت 11:36 دقیقه به وقت ایران 27 آذر 92 سه روز بعد اسباب کشی ه.د...محل زندگی بهارستان